Niet iedereen heeft een olifantenhuid. Voornamelijk bij jonge mensen maar ook volwassenen kunnen woorden, vooral als ze vaak herhaald worden, wel degelijk mentaal pijn doen en je veranderen. Maar dat is mijn mening.
Ja, dat is waar. Ik zeg ook niet voor niks dat woorden pijn kunnen doen.
Maaaaaar: het blijven maar woorden. Net zoals cartoons maar cartoons blijven.
Want ook een cartoon over een profeet kan pijn doen bij sommige mensen maar het punt is: die cartoons (of die woorden) zullen er altijd zijn dus de keuze is aan jezelf: laat ik dergelijke zaken (woorden, cartoons, meningen van anderen, "beledigingen",...) mijn leven bepalen of bepaal ik zelf mijn geluk?
En je moet beseffen dat je jezelf heel kwetsbaar opstelt wanneer je je persoonlijk welzijn laat afhangen van woorden of meningen van anderen.
Een voorbeeld:
iemand maakt (desnoods smakeloze) grapjes over een of andere ziekte. En toevallig gaat het grapje ten koste van een ziekte waar ik (of iemand uit mijn directe omgeving) mee heeft te kampen.
Ik ga niet beweren dat dat leuk is of dat dit geen pijn doet.
Maar wil dat zeggen dat die grapjes niet gemaakt mogen worden?
Was dat grapje ook per se als een persoonlijke aanval, als een bewust kwetsende sneer in mijn richting bedoeld door de grapjas?
Of voelt het gewoon zo aan omdat het iets is dat mij nu toevallig persoonlijk raakt?
En heeft het dan veel zin (of veel toekomst) om te zeggen: "Dat grapje is echt niet aanvaardbaar! Vanaf nu spreken we af dat we dat niet meer doen, dat we daar niet meer mee lachen"?
Is het dan een oplossing om moord en brand te schreeuwen telkens wanneer iemand (veelal onbewust) me heeft beledigd?
Mja... dan kan je ook een heksenjacht beginnen en zelf op zoek gaan naar alles wat als belediging kan gezien worden en dat aanklagen.
Maar dan begin je dus aan een oneindige strijd waar je zelf meestal ook niet gelukkiger van wordt...
Zo creëer je verzuring. Dat is wat we tegenwoordig overal rondom ons zien gebeuren.
Daarom mijn oproep tot relativering.
Ik wil niet zeggen dat je alles moet plat relativeren en bepaalde kwetsende zaken mogen best aangeklaagd worden!
Laat dat duidelijk zijn!
Maar zoals ik al eerder zei: "Choose your battles, and choose wisely"...
En ...... (nu komt het!!!)
Als we dan kijken naar de concrete aanleiding voor deze hele discussie...
Dan zien we dat het (correct!!!) gebruik van het woord "boer" al aanleiding vormt voor emotionele belediging van bepaalde (nogmaals: niet agrarische!!!
) bevolkingsgroepen.... (Want de boer? Hij ploegde voort!!)
Er wappert hier dus echt een belerend vingertje voor mijn neus omdat ik zogezegd boeren beledig, hé!
Laat ons dat niet uit het oog verliezen!!
Omdat ik zo boertig was om het woord boer te gebruiken zonder aan de gevoelens van de landbouwende medemens te denken!!! Een flagrant gebrek aan empathie mijnentwege!!!!
Zo boers als een boertige boer!
Seriously??
Dus ik zeg, voor het laatst: How did we end up this way?
Om het met Nicolientje te zeggen:
Niemand die zich daar ooit druk over heeft gemaakt en ook nooit zal doen, dat is nou het boerenleven van ons dorpje in die mooie Nederlandse polder, je niet druk maken en gewoon je ding doen, doe je al gek genoeg
Maak mezelf zelfs triest...
