Ja, praktijk zonder theorie. Daar ben ik slecht in. Maar ook dat kun je al doende leren.
Dat wordt dus mijn uitdaging.
De originele vraag had eigenlijk moeten zijn: hoe voorkom ik dat straks mijn vissen ongelukkig zijn door een overschot aan metalen en mineralen. De antwoorden die ik daarop heb gevonden nu zijn:
1. De EI aanpak: Gewoon ruim voldoende geven en wat er over is wordt bij verversen verwijderd.
2. meten op FE en K en aannemen dat de rest geen probleem gaat zijn omdat ze in veeeel kleinere hoeveelheden aanwezig zijn
3. klein beginnen. Langzaam opbouwen totdat de planten mooi groeien.
Ik denk dat de ene methode beter werkt voor de een en de andere voor een ander. Ik heb al gemerkt dat deze stof gevoelig is voor "religieuze discussies". Eenieder zweert bij zijn eigen aanpak. Dus iedereen heeft een punt. De rest komt aan op persoonlijke voorkeur. Wat vind ik er persoonlijk van?
1: de EI aanpak:
voordeel: absolute zekerheid, zowel voor blije planten als tegen overdosering
nadeel: veel water moeten verversen en veel voedingsstoffen onnoding moeten weggooien
2: meten en regelen op Fe en K
Voordeel: minder water verversen en niet meer voedingsstoffen gebruiken dan nodig is
nadeel: testen kost ook geld, testen mogelijk niet accuraat (?)
3: op het oog:
Voordelen: minder water verversen en niet meer voedingsstoffen gebruiken dan nodig is
Nadelen: het kost tijd om dit in te regelen. Mogelijk niet altijd optimale groei. Eventueel kan dit verbeterd worden door deze techniek aan te vullen met meten.
Ik geloof dat ik nu een aardig beeld heb. Ik neig dan toch wel naar een combinatie van 3 en 2. Laten we het eens een tijd proberen en kijken wat de plantjes doen. Op dit moment heb ik er al een aantal die groeien als kool. Die andere kan ik evt ook nog zoals eerder gezegd een tabletje tussen de worteltjes duwen.