D
Donkerbroek
Guest
Sinds mijn verhuizing in 1995 van de Veluwe naar Noord Nederland was het aquarium houden een grote deceptie. Terwijl het in Arnhem geen enkel probleem was om een mooie plantenbak te hebben, lukte het in het noorden niet meer. Planten groeiden niet, alg werd een plaag. Al snel bleek dat het water het probleem was. Een veel te hoge pH en daardoor veel te laag CO2-gehalte lieten de planten hongeren. Rond die tijd kwamen de eerste CO2 apparaten op de markt. Dat zou de oplossing zijn en zeker, dat hielp. De pH ging omlaag tot de gewenste waarde van 6,5 of 7 en planten gingen eindelijk groeien. Toch zinde het mij nooit helemaal. Algen lagen op de loer en het feit dat je altijd met techniek de boel draaiende moest houden, vond ik minder. Zeker als je meerdere bakken had! Na tien jaar belandden de bakken dan ook leeg op de zolder.
Met de komst van de nanobakjes begon het weer te kriebelen. Handzaam, goedkoop en met wat garnalen heel aantrekkelijk. Het waterprobleem bleef natuurlijk en ik had geen zin meer in CO2. Met weinig licht hield je natuurlijk altijd wel wat Crypto's en Javavaren aan de praat, maar ik wilde meer. Daarom ben ik met water gaan experimenteren en dat was de oplossing. Ik gebruik nu grotendeels regenwater, wat hier redelijk schoon is, soms aangelengd met wat leidingwater. Ook water uit de tuinvijver, maar dat heeft het risico, dat er soms ongewenste gasten meekomen. Sinds kort gebruik ik ook water uit een kraakheldere zandwinplas bij Bovensmilde. Wat al dit water gemeen heeft, is dat het neutraal of licht zuur is en voldoende CO2 bevat om planten te laten groeien. Aanvullend gebruik ik wat bodemverbeteraar of Carbo. Planten groeien nu prima, maar ook weer niet zo hard dat je wekelijks emmers planten op de composthoop moet gooien.
Nadeel is dat e.e.a. wat omslachtiger is. Emmers water moeten op temperatuur worden gebracht en het vullen van en zeulen met jerrycans in het veld is omslachtiger dan de kraan opendraaien. Maar het geeft een goed gevoel als je vissen en planten het prima doen. En wat is het leuk om aan ongelovige zwemmers uit leggen dat jouw vissen in hetzelfde water zwemen als zij!
Met de komst van de nanobakjes begon het weer te kriebelen. Handzaam, goedkoop en met wat garnalen heel aantrekkelijk. Het waterprobleem bleef natuurlijk en ik had geen zin meer in CO2. Met weinig licht hield je natuurlijk altijd wel wat Crypto's en Javavaren aan de praat, maar ik wilde meer. Daarom ben ik met water gaan experimenteren en dat was de oplossing. Ik gebruik nu grotendeels regenwater, wat hier redelijk schoon is, soms aangelengd met wat leidingwater. Ook water uit de tuinvijver, maar dat heeft het risico, dat er soms ongewenste gasten meekomen. Sinds kort gebruik ik ook water uit een kraakheldere zandwinplas bij Bovensmilde. Wat al dit water gemeen heeft, is dat het neutraal of licht zuur is en voldoende CO2 bevat om planten te laten groeien. Aanvullend gebruik ik wat bodemverbeteraar of Carbo. Planten groeien nu prima, maar ook weer niet zo hard dat je wekelijks emmers planten op de composthoop moet gooien.
Nadeel is dat e.e.a. wat omslachtiger is. Emmers water moeten op temperatuur worden gebracht en het vullen van en zeulen met jerrycans in het veld is omslachtiger dan de kraan opendraaien. Maar het geeft een goed gevoel als je vissen en planten het prima doen. En wat is het leuk om aan ongelovige zwemmers uit leggen dat jouw vissen in hetzelfde water zwemen als zij!