JBL CO2 test
- Onderwerp starter anketh31
- Startdatum
Ik heb hem gehad tot 2x toe maar telkens ging hij hier lekken bij het rubber. Ik gebruik nu die van Colombo en heb de indruk dat deze langer meegaat. Bij de JBL hielp het ook niet om wat vaseline te gebruiken.
Topicstarter
Topicstarter
- Lid geworden
- 8 december 2008
- Berichten
- 634
- Leeftijd
- 29
Heb je het nu ook over de druppeltest van JBL? Want kan even niet indenken waar dat rubbertje zit. Of bedoel je dat die niet goed afsloot?
janjdk
Well-known member
Ik denk dat hij praat over een continu meetset en niet over een druppelmeetset.
Ja dat klopt wat Jan zegt en ik dacht dat het om de continutest ging.
Geen ervaring mee, maar als ik de handleiding zo lees, gaat het om een titrimetrische methode waarbij andere zuren een rol kunnen spelen, vandaar dat de handleiding spreekt over een blanco bepaling. Komt dan weer verdacht overeen met de methode, weliswaar op basis van pH-kH bepaling, die ikzelf heb bedacht om het aandeel van deze zogenaamde andere zuren te onderzoeken, met als conclusie dat onder normale aquariumomstandigheden, deze nauwelijks een verschil van +/- 1 ppm geven. M.i. niet de moeite om daar moeilijk over te gaan doen. Met dat verschil dat de methode van JBL geen rekening houdt met het feit dat door het vervliegen van de CO2 de pH zal stijgen en de zuren dus anders zullen gaan reageren. M.a.w. je reagens zou moeten reageren met de zuren, maar doordat de CO2 uit het water is gegaan, zal de pH zijn gestegen en om die pH-stijging tegen te gaan zal een deel van de zuren reeds gereageerd hebben, terwijl je net zou willen dat die reageren met het reagens van de testset voor de blancobepaling.
Vandaar mijn advies om het gewoon op pH-kH bepaling te houden:
Gebruik voor de pH een betrouwbare pH-elektrode die je wekelijks controleert m.b.v. een pH-buffer naar keuze (zolang dit maar niet buffer 7 is) en ook goed onderhoud. Goed onderhoud betekent: maandelijks een half uur in reinigingsvloeistof plaatsen. Daarna anderhalf uur in een KCl-oplossing bewaren en vervolgens een 3-puntsijking uitvoeren. Is de wekelijkse controle niet goed (afwijking > 0,1), uiteraard ook een 3-puntsijking uitvoeren. Bij gebruik voldoende lang laten stabilisieren in het te meten water. Na gebruik eerst afspoelen met leidingwater, daarna met gedemineraliseerd water en daarna pas terug in de KCl-oplossing brengen ter bewaring.
kH-bepaling is mogelijk via een druppeltest (zolang deze titrimetrisch is) of via fotometrische analyse (bijv. HS Aqua alkaliniteitschecker, let op dat je deze voor zoetwater neemt, moest je kiezen om deze aan te schaffen). Let wel op: deze laatste geeft het resultaat als ppm CaCO3 (nogal onzinnig, want om Calcium draait het helemaal niet, wat je meet zijn de in het water vrije (bi)carbonaten, maar dat terzijde). Je dient de waarde die je zou aflezen op het display te vermenigvuldigen met 0,056 om het resultaat in °dkH te krijgen.
Na bepaling van de pH en kH kan je de CO2 bepalen. Doe dit m.b.v. een rekenblad (bijv. Excell of Calc) en vul de kH/°d bijvoorbeeld in in de cel C2 en de pH in de cel D2 en plaats in de cel E2 volgende formule: =44,01*0,356*C2/((1+(2*10^(D2-10,32)))*10^(D2-6,367))
In cel E2 zal dan de CO2-waarde komen te staan in ppm.
Verklaring van de formule:
44,01 g/mol = de molmassa van CO2
0,356 = 2 * 0,178 : 2 want carbonaat is tweewaardig en 0,178 mM/°d
6.367 = de eerste zuurconstante van CO2 (de stap van CO2 naar bicarbonaat)
10,32 = de tweede zuurconstante van CO2 (de stap van bicarbonaat naar carbonaat).
Wens je toch op safe te spelen bepaal dan de afwijking veroorzaakt door zogenaamde andere zuren:
Voer alsnog de normale CO2-bepaling zoals hierboven beschreven uit. Dit is resultaat A.
Neem 100 ml leidingwater en doe dat in een beker, belucht dit water.
Neem tevens 100 ml aquariumwater en doe die in een beker, plaats hier een pH-meter in en belucht dit water. De pH zal stijgen door de verdamping van CO2. Om de overige zuren echter op een identieke manier met de kH-test te laten reageren dan in het onbeluchte aquariumwater zal de pH moeten overeenkomen met de pH van het aquariumwater. Voeg daarom (druppelsgewijs!) pH-verlager toe (zuivere met een sterk zuur, zoals bijvoorbeeld die van sera) en laat telkens de pH stabiliseren. Dit zal een hele tijd duren, want zelfs al wordt de oorspronkelijke pH-waarde van het aquariumwater terug bereikt, door er zuur aan toe te voegen worden de (bi)carbonaten omgezet in CO2, dat weer zal verdampen en de pH weer zal doen stijgen.
Als uiteindelijk de pH lang genoeg gelijk blijft (of zo goed als) aan die van het oorspronkelijke aquariumwater bepaal je ook van dit water de kH. Aan de hand van deze kH bepaal je opnieuw het CO2-gehalte. Dit is resultaat B.
Vervolgens neem je er terug de beker met 100 ml leidingwater bij die ook heeft staan beluchten met dezelfde lucht en dus dezelfde concentratie aan CO2 zou moeten hebben als de beker met aquariumwater na beluchten. Voer op dit water een pH-bepaling en een kH-bepaling uit. Bepaal aan de hand van deze waarden opnieuw het CO2-gehalte. Dit is resultaat C.
De werkelijke CO2-waarde in het aquariumwater kan nu worden berekent met: A - B + C
Verklaring: in het water van B zit namelijk alleen nog een kleine hoeveelheid CO2 in evenwicht met de concentratie in de lucht en de 'valse CO2 resultaten' afkomstig van andere zuren. Door die af te trekken van A trek je niet alleen de valse resultaten af, maar ook de CO2-concentratie van de CO2 in de lucht. Daarom tel je die er met C opnieuw bij op.
Ik geef toe, een heel omslachtige methode, maar de imo de enige juiste manier om met de middelen die thuis beschikbaar zijn een zo betrouwbaar mogelijke CO2-bepaling te doen.
Vandaar mijn advies om het gewoon op pH-kH bepaling te houden:
Gebruik voor de pH een betrouwbare pH-elektrode die je wekelijks controleert m.b.v. een pH-buffer naar keuze (zolang dit maar niet buffer 7 is) en ook goed onderhoud. Goed onderhoud betekent: maandelijks een half uur in reinigingsvloeistof plaatsen. Daarna anderhalf uur in een KCl-oplossing bewaren en vervolgens een 3-puntsijking uitvoeren. Is de wekelijkse controle niet goed (afwijking > 0,1), uiteraard ook een 3-puntsijking uitvoeren. Bij gebruik voldoende lang laten stabilisieren in het te meten water. Na gebruik eerst afspoelen met leidingwater, daarna met gedemineraliseerd water en daarna pas terug in de KCl-oplossing brengen ter bewaring.
kH-bepaling is mogelijk via een druppeltest (zolang deze titrimetrisch is) of via fotometrische analyse (bijv. HS Aqua alkaliniteitschecker, let op dat je deze voor zoetwater neemt, moest je kiezen om deze aan te schaffen). Let wel op: deze laatste geeft het resultaat als ppm CaCO3 (nogal onzinnig, want om Calcium draait het helemaal niet, wat je meet zijn de in het water vrije (bi)carbonaten, maar dat terzijde). Je dient de waarde die je zou aflezen op het display te vermenigvuldigen met 0,056 om het resultaat in °dkH te krijgen.
Na bepaling van de pH en kH kan je de CO2 bepalen. Doe dit m.b.v. een rekenblad (bijv. Excell of Calc) en vul de kH/°d bijvoorbeeld in in de cel C2 en de pH in de cel D2 en plaats in de cel E2 volgende formule: =44,01*0,356*C2/((1+(2*10^(D2-10,32)))*10^(D2-6,367))
In cel E2 zal dan de CO2-waarde komen te staan in ppm.
Verklaring van de formule:
44,01 g/mol = de molmassa van CO2
0,356 = 2 * 0,178 : 2 want carbonaat is tweewaardig en 0,178 mM/°d
6.367 = de eerste zuurconstante van CO2 (de stap van CO2 naar bicarbonaat)
10,32 = de tweede zuurconstante van CO2 (de stap van bicarbonaat naar carbonaat).
Wens je toch op safe te spelen bepaal dan de afwijking veroorzaakt door zogenaamde andere zuren:
Voer alsnog de normale CO2-bepaling zoals hierboven beschreven uit. Dit is resultaat A.
Neem 100 ml leidingwater en doe dat in een beker, belucht dit water.
Neem tevens 100 ml aquariumwater en doe die in een beker, plaats hier een pH-meter in en belucht dit water. De pH zal stijgen door de verdamping van CO2. Om de overige zuren echter op een identieke manier met de kH-test te laten reageren dan in het onbeluchte aquariumwater zal de pH moeten overeenkomen met de pH van het aquariumwater. Voeg daarom (druppelsgewijs!) pH-verlager toe (zuivere met een sterk zuur, zoals bijvoorbeeld die van sera) en laat telkens de pH stabiliseren. Dit zal een hele tijd duren, want zelfs al wordt de oorspronkelijke pH-waarde van het aquariumwater terug bereikt, door er zuur aan toe te voegen worden de (bi)carbonaten omgezet in CO2, dat weer zal verdampen en de pH weer zal doen stijgen.
Als uiteindelijk de pH lang genoeg gelijk blijft (of zo goed als) aan die van het oorspronkelijke aquariumwater bepaal je ook van dit water de kH. Aan de hand van deze kH bepaal je opnieuw het CO2-gehalte. Dit is resultaat B.
Vervolgens neem je er terug de beker met 100 ml leidingwater bij die ook heeft staan beluchten met dezelfde lucht en dus dezelfde concentratie aan CO2 zou moeten hebben als de beker met aquariumwater na beluchten. Voer op dit water een pH-bepaling en een kH-bepaling uit. Bepaal aan de hand van deze waarden opnieuw het CO2-gehalte. Dit is resultaat C.
De werkelijke CO2-waarde in het aquariumwater kan nu worden berekent met: A - B + C
Verklaring: in het water van B zit namelijk alleen nog een kleine hoeveelheid CO2 in evenwicht met de concentratie in de lucht en de 'valse CO2 resultaten' afkomstig van andere zuren. Door die af te trekken van A trek je niet alleen de valse resultaten af, maar ook de CO2-concentratie van de CO2 in de lucht. Daarom tel je die er met C opnieuw bij op.
Ik geef toe, een heel omslachtige methode, maar de imo de enige juiste manier om met de middelen die thuis beschikbaar zijn een zo betrouwbaar mogelijke CO2-bepaling te doen.
benvo
Well-known member
benvo
Well-known member
@gapak "Gebruik voor de pH een betrouwbare pH-elektrode die je wekelijks controleert m.b.v. een pH-buffer naar keuze (zolang dit maar niet buffer 7 is) en ook goed onderhoud."
Veel ijkvloeistoffen, voor tweepunts metingen, zitten op waardes van 4 en 7. Die van Sera zitten er bijvoorbeeld precies op maar er zij er ook die er net naast zitten, Je ziet dan waardes van 4.01 en 7.01 als voorbeeld. Waar overigens ook de temperatuur nog een rol speelt. Waarschijnlijk wordt dit zo opgemerkt omdat bij een foutmeting er ook pH 7 kan worden aangegeven. Want de nulmeting zit in de grafiek precies op pH 7. Overigens is daar bij de meetapparatuur wel rekening mee gehouden door eens offset waarde te gebruiken. Een sensor die stuk is kan je eigenlijk gewoon opmerken doordat de meterwaarde stil blijft staan.
Veel ijkvloeistoffen, voor tweepunts metingen, zitten op waardes van 4 en 7. Die van Sera zitten er bijvoorbeeld precies op maar er zij er ook die er net naast zitten, Je ziet dan waardes van 4.01 en 7.01 als voorbeeld. Waar overigens ook de temperatuur nog een rol speelt. Waarschijnlijk wordt dit zo opgemerkt omdat bij een foutmeting er ook pH 7 kan worden aangegeven. Want de nulmeting zit in de grafiek precies op pH 7. Overigens is daar bij de meetapparatuur wel rekening mee gehouden door eens offset waarde te gebruiken. Een sensor die stuk is kan je eigenlijk gewoon opmerken doordat de meterwaarde stil blijft staan.
Het gaat 'm inderdaad om de nulmeting die theoretisch gezien op 7 zit. Je kan dan een kleine afwijking hebben van 7, maar hoe verder van de 0 mv of pH = 7, hoe groter dat die afwijking zal zijn en je zal dat dus niet kunnen vaststellen m.b.v. buffer 7. Buffer 7 is prima om mee te ijken, maar niet ter controle.
In een goede pH-meter kan je instellen van welke buffers je gebruik maakt en kan de temperatuurcompensatie uitgevoerd worden door de pH-meter zelf. Voor de controle best het tabelletje bij de buffer raadplegen, indien beschikbaar en anders op een iets grotere afwijking vertrouwen en dit voor lief nemen.
Je kan bijvoorbeeld controleren met buffer 9 of 10 en een driepuntsijking uitvoeren met buffer 4 en 7 en 9 of 10, waarbij je 4 en 7 voor de eigenlijke ijking gebruikt.
In een goede pH-meter kan je instellen van welke buffers je gebruik maakt en kan de temperatuurcompensatie uitgevoerd worden door de pH-meter zelf. Voor de controle best het tabelletje bij de buffer raadplegen, indien beschikbaar en anders op een iets grotere afwijking vertrouwen en dit voor lief nemen.
Je kan bijvoorbeeld controleren met buffer 9 of 10 en een driepuntsijking uitvoeren met buffer 4 en 7 en 9 of 10, waarbij je 4 en 7 voor de eigenlijke ijking gebruikt.
Klopt en ik had vrijdag al aangegeven dat ik eerst dacht dat het om een continutest ging 😉
Voor alle duidelijkheid, mijn uitleg over de pH-meter en zijn onderhoud is beknopt. In werkelijkheid komt er meer bij kijken maar wat juist zal afhankelijk zijn van het type pH-meter. Daarom kan ik wat dat betreft niets anders adviseren dan de handleiding erbij te nemen. Wil je bovenstaande betrouwbaar kunnen uitvoeren heb je wel al een pH-meter nodig die 2puntsijking ondersteunt, temperatuurscompensatie biedt en waarbij je de buffers kan instellen. Een vervangbare elektrode is bovendien handig.
benvo
Well-known member
Dat is er een die ik bouwde. Daar zit zelfs een driepunts metingsmogelijkheid in. (pH10, pH 7 en pH 4.) Maar voor je aquarium is dit eigenlijk niet nodig. pH metingen zijn niet lineair maar de kromme is niet dusdanig, zeker niet in het gebied gebruikt door aquaristen, dat een driepuntsmeting nodig is. In de controllers die aangeboden worden voor onze bakken is eigenlijk zonder uitzondering sprake van een tweepuntsmeting. Daarbij is zelfs de temperatuur niet zo van belang. Reken maar eens uit wat het verschil zou zij bij een paar graden meer of minder. Eigenlijk, want we spreken hier niet over laboratorium meet spullen, zit er al een grotere onnauwkeurigheid in de aangeboden spullen. Die is gewoonlijk al 0.1 op sensors en ook 0,1 op de controllers.
Ja hebt de jbl koffergekocht met co2 direct erbij. Veel in de koffer is nutteloos of mist in vergelijking met. Co2 en K missen, het enige handige is eigenlijk ijzer test maar dat kan je beter los kopen naast een goedkope koffer. Daarnaast had ik 3 ph testen in de koffer alleen kwamen de resultaten niet overeen. Vondt de co2 test bij mij nodig omdat de ph/kg methode niet accuraat kon zijn door ph verlagende aquasoil en de co2 met van co2 art niet echt de waarde laat zien. Na testen van co2 direct gelijj co2 verhoogd.
Ja, met een driepuntsijking bedoel ik voornamelijk een tweepuntsijking uitvoeren en op een derde punt handmatig controleren.Theoretisch gezien zijn pH-metingen wel lineair (wet van Nernst), geloof ik. Een afwijking moet je natuurlijk steeds incalculeren. Dat kan namelijk niet alleen een kleine afwijking van de pH-meter zelf zijn maar ook een vervuiling in de buffer. Geen enkele pH-meter zal een buffer na een ijking op 0,01 pH-eenheden juist hebben, tenzij het net met die buffer werd geijkt. Maar bij een te sterke afwijking, die bevestigd werd met een 2de reeks buffers en die niet met het onderhoud is te verhelpen, is/zijn de elektrode(s) aan vervanging toe.
De temperatuur is inderdaad lastig mee te rekenen. Maar voor een buffer kan het raadzaam zijn om de ijking goed te hebben. Dat lijkt imo zeker wel een goed idee, net omdat we inderdaad niet in labo-omstandigheden werken aan ons aquarium en we al met onnauwkeurigheden rekening moeten houden. Gezien het de insteek van mijn post was om met de verkregen waarde te gaan rekenen. Een fout in de meetgegevens zorgt namelijk alleen maar voor een grotere fout in het eindresultaat. Een pH-meter die kan aflezen op 0,01 ; al is dat maar om de buffer te kunnen controleren en de afwijking echt tot die 0,1 te kunnen beperken, lijkt mij zeker geen slecht idee. Op een logaritmische schaal is een verschil van 0,1 namelijk al een afwijking van 25%!
Die pH-testen zijn inderdaad niet zo nuttig voor metingen. De indicatoren die daar inzitten zijn interessant voor titrimetrische bepalingen, maar gezien de logaritmische schaalverdeling van de pH, niet voor de pH-bepaling zelf.
Dat de pH/kH-methode niet accuraat zou zijn door de pH-verlagende aquasoil is een misverstand. Integendeel, het zal een beter beeld geven, mits correct en nauwkeurig uitgevoerd, dan welke huis-tuin-en-keuken-CO2-test dan ook.
Ook hier komt het principe van le chatelier namelijk weer om de hoek kijken. Het evenwicht tussen pH en kH zal er voor zorgen dat de pH-verlaging van de bodem wordt tegengegaan. Dat kan alleen door de bicarbonaten die bijdragen aan de kH om te zetten in CO2.
Dus wanneer men de pH ziet dalen bij het gebruik van pH-verlagende filtermaterialen of een pH-verlagende bodem en dan ziet dat de CO2 volgens een berekening of een CO2-tabel (al adviseer ik mijn berekening ipv een tabel, niet alle tabellen zijn even correct) stijgt, dan is dat een effectieve stijging!
De enige valkuil hierbij zou kunnen zijn dat de zuurresten die overblijven voor een foute kH-bepaling zou kunnen zorgen omdat ze op dezelfde manier met de kH-test zouden kunnen reageren als de aanwezige (bi)carbonaten. Hierbij vergeet met echter dat dat laatste niet per se gebeurt. Zuurresten van sterke zuren zullen namelijk niet meer reageren met de kH-test. En de zuurresten van zwakke zuren zitten niet per se opgelost in het water maar kunnen in de bodem of het filtermateriaal achterblijven, of worden afgebroken en als ze toch meekomen in het water en met de kH-test is het nog niet gezegd dat zij op een identieke manier met de reagentia van de kH-test reageren.
Moest je toch twijfelen adviseer ik mijn methode om het CO2-gehalte toe te passen met het beluchten van het aquariumwater en het leidingwater. Neem desnoods meer dan 100 ml voor het aquariumwater zodat je in verhouding minder pH-verlager toevoegd en zeker niet op een te lage pH uitkomt. Is dat wel het geval is druppelsgewijs een zuivere pH- of kH-verhoger toevoegen ook een optie aangezien die ook weer door het toegevoegde zuur wordt afgebroken. Maar aangeraden lijkt het me niet, de zuiverheid van sommige producten valt namelijk altijd in vraag te stellen.
Ik heb het een keer gedaan, mijn filter vol turf gestoken en na de afwijking op het CO2-gehalte veroorzaakt door de potentiele zuurresten afkomstig van het turf bepaald. Afwijking was verwaarloosbaar. Een exact resultaat weet ik niet meer maar het was 1 of 2 ppm.
Laat maar weten of het lukt.
You haven't joined any rooms.