Beste Aquarianen van aquaforum,
Ik heb na veel lurking besloten me eens in te schrijven voor dit forum, omdat ik voor mijn vriendjes een (nog) beter leven wil en ik daar jullie hulp bij nodig heb (denk ik).
Ik ben vroeger wel opgegroeid met de "goudvis in een plastic bakje" (Blub, witte goudvis pre-ik - 2006 / Beppie en Peppie, gouden sluierstaartjes 1993-2005) en mijn moeder onderhield het tropische aquarium van 1000 liter op mijn basisschool waar ik graag mee hielp. Ook heb ik een periode gehad dat ik alles (maar dan ook echt alles) wilde weten over koi houden en de Koidagen in Arcen platliep en vrienden zoveer gekregen heb om me op koifarms rond te laten neuzen.
(als je niet van lezen houdt, skip to the end)
* Maar dit verhaal begon op 29 Mei 2017... Het was een bijzonder warme mei-dag hier in het dorp, en ik was op weg naar buiten toen ik in de inham bij de lift een eenzaam windglas zag staan met groen water erin. In het water bewogen schaduwen, iets anders was er door de laag alg niet te zien. Nieuwsgierig ben ik naar de pot gelopen en tot mijn schrik zaten er in het smerige en warme water 6 kleine goudvisjes, een paar stil in het water, een paar happend naar lucht. Mijn dierenvriend hart brak dat wéér dieren zo achtergelaten werden. Ik had een paar maanden daarvoor in de ijzige regen van de winter een Russisch hamstertje bij de ondergrondse vuilcontainers gevonden in een smerige, doorweekte kooi, en wederom was er iemand in mijn portiek die zijn verantwoordelijkheden probeerde weg te gooien.
Zonder twijfel heb ik de pot van de grond gegrist en mee naar huis genomen, alle andere plannen vergeten, en thuis onder de kraan gezet. Mijn moeder heeft jarenlang een goudvis in leven gehouden door hem iedere dag onder de stromende kraan te zetten (Blub is 21 geworden) dus mijn eerste instinct was "schoon kouder water!". Drie van de zes goudvisjes bleken al langere tijd gestorven te zijn, met witte oogjes, eentje lag roerloos in het water maar nog met heldere ogen. Ik heb hem in een afwasteiltje overgetild en zoals ik bij de koi geleerd heb (die aanzienlijk groter zijn), hem steeds door het water gewiegd om zuurstofrijk kouder water in zijn kieuwen te krijgen. Athos was toen nauwelijks groter dan mijn pink, en om dan zijn kleine staartje en leventje in je handen te hebben doet iets met je. Toen hij eenmaal uit mijn handen spartelde na een kwartier van "beademing" was ik dolgelukkig. Ik heb ze weer terug in hun pot gedaan en een dekseltje erop gelegd, en ben op jacht gegaan naar goudvisvlokken en plantjes voor in hun aquarium dat ik toevallig eerder van een roemloze vernietiging gered had in de containerruimte, terwijl hij (op de lichtkap na) nog helemaal in order was.
Een uurtje later kwam ik met dat 60 liter aquariumpje onder mijn arm terug met een "dit is beter dan waar ze inzitten en zo groot zijn ze nog niet." in mijn achterhoofd. Voor het aquarium zittend keek ik naar 3 paar nieuwsgierige goudvisoogjes die terugstaarden en vertelde ze dat ze ontzettend stoere visjes waren om dat te overleven en dat ik ze Athos (oranje), Porthos (calico) en Aramis (wit) ging noemen. Schiet niet, ik ben mij ervan bewust dat goudvissen niet kunnen praten, maar ze leken op dat moment te begrijpen dat ze in ieder geval veilig waren.
Twee maanden later is Porthos (de calico) middenin de nacht uit het glas gesprongen, en toen kwam D'Artagnan (Artie voor vrienden), want Athos en Aramis waren onrustig met zijn twee en leken in de dagen erna maar niet te kalmeren. Zodra de kleine Artie (calico shubunkin) erbij kwam was alles weer koek en ei.
In 2018 rolde Aramis ineens door het glas. Ik las dat het kwam omdat hij misschien te klein gehuisvest was en ben druk aan het bellen geslagen of iemand plek voor hem had, of in ieder geval een groter aquarium zodra hij uit zijn ziekenboegbakje kwam. Ik kreeg een opknappertje voor mijn verjaardag waar een hamster in gezeten had, en heb in een avontuurlijke bui het 120 liter aquarium uitgebikt, opnieuw gekit en zowaar waterdicht gekregen. Toen ik tijdens de entingen van mijn huisdieren aan het klagen was over Aramis zijn gezondheid, opperde de dierenarts dat het ook best een hersenbloeding kon zijn. Hij had een kromme staart aan zijn tol-aanval overgehouden en een fikse afwijking naar links. Maanden van revalidatie volgden waarbij ik zijn staartje recht probeerde te duwen en hem door de bak hielp en hij leerde leven met zijn handicap en kwam op den duur weer gewoon mee met de andere goudvissen, het zij nog steeds met een krom staartje en niet zo snel meer. Om de algen te lijf te gaan zijn er eind 2018 3 algenetertjes bij gekomen. In eerste instantie zei de PetsPlace "nee hoor, maar eentje, zijn territoriale beestjes". Maar na zoeken op internet (Peruaanse panterserharnasmeerval) kwam ik erachter dat het juist een supervredelievend scholenvisje is. De volgende dag zijn we er snel 2 bij gaan halen zodat Andrès in ieder geval niet meer alleen was.
Uiteindelijk is een tweede hersenbloeding Aramis fataal geworden en is alleen reanimatie-wondertje Athos nog over. Tijdens Aramis zijn ziekte...bed? is hij wit geworden (ik snap nog steeds niet waarom want ze hebben licht en goed voer), en het zorgt nog steeds voor verwarring bij vrienden. Athos en D'Artagnan waren niet vooruit te branden tot kleine Ahn (gouden komeetstaartje met witte vintipjes) er weer bij kwam.
TL: DR versie:
Veel is gebeurd en inmiddels ben ik in de positie om een veel groter aquarium voor mijn gevinde vriendjes aan te schaffen, want vooral Artie groeit de pan uit en ook Ahn blijft gewoon groeien. Athos lijkt alleen nog maar in de hoogte en de breedte te groeien nu en krijgt die echte karper-look. Het hele "goudvis vormt zich naar zijn kom" is hen gelukkig volledig vreemd (met het oog op de horrorverhalen over geplette ingewanden en zo). Ons oog (of vooral mijn oog) is gevallen op een 60x160, en dan 60 of 70cm hoog. We gaan zelf een onderstel ervoor fabriceren. De laatste update op de Peruaanse A-clan (Andrès, Amaro en Alejandro, al heb ik geen idee waarom ik ze namen geef want uit elkaar houden kan ik ze niet) is dat ze liever scholen van 6 tot 10 visjes hebben, dus die krijgen dan nieuwe vriendjes erbij, en het zijn nogal picky algeneters, dus als jullie tips hebben voor iets dat bij mijn vriendjes erbij kan?
Ik dacht zelf aan iets vreedzaams zoals Japonica garnalen. Mijn moeder was in eerste instantie bang dat de algeneters ook voer zouden worden (Artie is wel echt aan formaat ondertussen, ik heb het grootste netje moeten kopen om hem te kunnen verplaatsen), maar na de eerste poging zijn de algeneters in de tegenaanval gegaan, zijn de goudvissen met algeneters aan hun lijf een paar keer op topsnelheid de bak doorgegaan en nu geven ze elkaar braaf de ruimte en zijn de goudvissen een stuk voorzichtiger met "nieuw spul". Het is zelfs al zo erg dat de algeneters het zinkende goudvisvoer oppeuzelen en de goudvissen er ruim omheen eten of maar aan de algentabletten gaan, hahaha.
Dus ik denk dat ik het wel aan zou durven er iets van garnaaltjes bij de gooien, mits die het formaat van de algeneters hebben.
Er was ook nog een poos het plan om er een setje sluierstaarten bij te doen (niet in het kleine glas, maar straks als ze groter zitten), maar ik wil niet dat iemand gepest wordt, noch scheidsrechtertje spelen. Oh, en ja, mijn moeder denkt dat ik 100% gestoord ben om zo'n groot aquarium te kopen. Dacht ze ook toen ik haar meldde dat ik de konijnen free-range ging houden (zonder kooi). Als je vragen hebt, stel ze gerust! Of trap me naar het goede forum waar ik vragen kan stellen over de to-be inrichting van het nieuwe aquarium, want er moet toch een plant zijn die goudvissen overleeft... Toch?
Alvast bedankt!
Ik heb na veel lurking besloten me eens in te schrijven voor dit forum, omdat ik voor mijn vriendjes een (nog) beter leven wil en ik daar jullie hulp bij nodig heb (denk ik).
Ik ben vroeger wel opgegroeid met de "goudvis in een plastic bakje" (Blub, witte goudvis pre-ik - 2006 / Beppie en Peppie, gouden sluierstaartjes 1993-2005) en mijn moeder onderhield het tropische aquarium van 1000 liter op mijn basisschool waar ik graag mee hielp. Ook heb ik een periode gehad dat ik alles (maar dan ook echt alles) wilde weten over koi houden en de Koidagen in Arcen platliep en vrienden zoveer gekregen heb om me op koifarms rond te laten neuzen.
(als je niet van lezen houdt, skip to the end)
* Maar dit verhaal begon op 29 Mei 2017... Het was een bijzonder warme mei-dag hier in het dorp, en ik was op weg naar buiten toen ik in de inham bij de lift een eenzaam windglas zag staan met groen water erin. In het water bewogen schaduwen, iets anders was er door de laag alg niet te zien. Nieuwsgierig ben ik naar de pot gelopen en tot mijn schrik zaten er in het smerige en warme water 6 kleine goudvisjes, een paar stil in het water, een paar happend naar lucht. Mijn dierenvriend hart brak dat wéér dieren zo achtergelaten werden. Ik had een paar maanden daarvoor in de ijzige regen van de winter een Russisch hamstertje bij de ondergrondse vuilcontainers gevonden in een smerige, doorweekte kooi, en wederom was er iemand in mijn portiek die zijn verantwoordelijkheden probeerde weg te gooien.
Zonder twijfel heb ik de pot van de grond gegrist en mee naar huis genomen, alle andere plannen vergeten, en thuis onder de kraan gezet. Mijn moeder heeft jarenlang een goudvis in leven gehouden door hem iedere dag onder de stromende kraan te zetten (Blub is 21 geworden) dus mijn eerste instinct was "schoon kouder water!". Drie van de zes goudvisjes bleken al langere tijd gestorven te zijn, met witte oogjes, eentje lag roerloos in het water maar nog met heldere ogen. Ik heb hem in een afwasteiltje overgetild en zoals ik bij de koi geleerd heb (die aanzienlijk groter zijn), hem steeds door het water gewiegd om zuurstofrijk kouder water in zijn kieuwen te krijgen. Athos was toen nauwelijks groter dan mijn pink, en om dan zijn kleine staartje en leventje in je handen te hebben doet iets met je. Toen hij eenmaal uit mijn handen spartelde na een kwartier van "beademing" was ik dolgelukkig. Ik heb ze weer terug in hun pot gedaan en een dekseltje erop gelegd, en ben op jacht gegaan naar goudvisvlokken en plantjes voor in hun aquarium dat ik toevallig eerder van een roemloze vernietiging gered had in de containerruimte, terwijl hij (op de lichtkap na) nog helemaal in order was.
Een uurtje later kwam ik met dat 60 liter aquariumpje onder mijn arm terug met een "dit is beter dan waar ze inzitten en zo groot zijn ze nog niet." in mijn achterhoofd. Voor het aquarium zittend keek ik naar 3 paar nieuwsgierige goudvisoogjes die terugstaarden en vertelde ze dat ze ontzettend stoere visjes waren om dat te overleven en dat ik ze Athos (oranje), Porthos (calico) en Aramis (wit) ging noemen. Schiet niet, ik ben mij ervan bewust dat goudvissen niet kunnen praten, maar ze leken op dat moment te begrijpen dat ze in ieder geval veilig waren.
Twee maanden later is Porthos (de calico) middenin de nacht uit het glas gesprongen, en toen kwam D'Artagnan (Artie voor vrienden), want Athos en Aramis waren onrustig met zijn twee en leken in de dagen erna maar niet te kalmeren. Zodra de kleine Artie (calico shubunkin) erbij kwam was alles weer koek en ei.
In 2018 rolde Aramis ineens door het glas. Ik las dat het kwam omdat hij misschien te klein gehuisvest was en ben druk aan het bellen geslagen of iemand plek voor hem had, of in ieder geval een groter aquarium zodra hij uit zijn ziekenboegbakje kwam. Ik kreeg een opknappertje voor mijn verjaardag waar een hamster in gezeten had, en heb in een avontuurlijke bui het 120 liter aquarium uitgebikt, opnieuw gekit en zowaar waterdicht gekregen. Toen ik tijdens de entingen van mijn huisdieren aan het klagen was over Aramis zijn gezondheid, opperde de dierenarts dat het ook best een hersenbloeding kon zijn. Hij had een kromme staart aan zijn tol-aanval overgehouden en een fikse afwijking naar links. Maanden van revalidatie volgden waarbij ik zijn staartje recht probeerde te duwen en hem door de bak hielp en hij leerde leven met zijn handicap en kwam op den duur weer gewoon mee met de andere goudvissen, het zij nog steeds met een krom staartje en niet zo snel meer. Om de algen te lijf te gaan zijn er eind 2018 3 algenetertjes bij gekomen. In eerste instantie zei de PetsPlace "nee hoor, maar eentje, zijn territoriale beestjes". Maar na zoeken op internet (Peruaanse panterserharnasmeerval) kwam ik erachter dat het juist een supervredelievend scholenvisje is. De volgende dag zijn we er snel 2 bij gaan halen zodat Andrès in ieder geval niet meer alleen was.
Uiteindelijk is een tweede hersenbloeding Aramis fataal geworden en is alleen reanimatie-wondertje Athos nog over. Tijdens Aramis zijn ziekte...bed? is hij wit geworden (ik snap nog steeds niet waarom want ze hebben licht en goed voer), en het zorgt nog steeds voor verwarring bij vrienden. Athos en D'Artagnan waren niet vooruit te branden tot kleine Ahn (gouden komeetstaartje met witte vintipjes) er weer bij kwam.
TL: DR versie:
Veel is gebeurd en inmiddels ben ik in de positie om een veel groter aquarium voor mijn gevinde vriendjes aan te schaffen, want vooral Artie groeit de pan uit en ook Ahn blijft gewoon groeien. Athos lijkt alleen nog maar in de hoogte en de breedte te groeien nu en krijgt die echte karper-look. Het hele "goudvis vormt zich naar zijn kom" is hen gelukkig volledig vreemd (met het oog op de horrorverhalen over geplette ingewanden en zo). Ons oog (of vooral mijn oog) is gevallen op een 60x160, en dan 60 of 70cm hoog. We gaan zelf een onderstel ervoor fabriceren. De laatste update op de Peruaanse A-clan (Andrès, Amaro en Alejandro, al heb ik geen idee waarom ik ze namen geef want uit elkaar houden kan ik ze niet) is dat ze liever scholen van 6 tot 10 visjes hebben, dus die krijgen dan nieuwe vriendjes erbij, en het zijn nogal picky algeneters, dus als jullie tips hebben voor iets dat bij mijn vriendjes erbij kan?
Ik dacht zelf aan iets vreedzaams zoals Japonica garnalen. Mijn moeder was in eerste instantie bang dat de algeneters ook voer zouden worden (Artie is wel echt aan formaat ondertussen, ik heb het grootste netje moeten kopen om hem te kunnen verplaatsen), maar na de eerste poging zijn de algeneters in de tegenaanval gegaan, zijn de goudvissen met algeneters aan hun lijf een paar keer op topsnelheid de bak doorgegaan en nu geven ze elkaar braaf de ruimte en zijn de goudvissen een stuk voorzichtiger met "nieuw spul". Het is zelfs al zo erg dat de algeneters het zinkende goudvisvoer oppeuzelen en de goudvissen er ruim omheen eten of maar aan de algentabletten gaan, hahaha.
Dus ik denk dat ik het wel aan zou durven er iets van garnaaltjes bij de gooien, mits die het formaat van de algeneters hebben.Er was ook nog een poos het plan om er een setje sluierstaarten bij te doen (niet in het kleine glas, maar straks als ze groter zitten), maar ik wil niet dat iemand gepest wordt, noch scheidsrechtertje spelen. Oh, en ja, mijn moeder denkt dat ik 100% gestoord ben om zo'n groot aquarium te kopen. Dacht ze ook toen ik haar meldde dat ik de konijnen free-range ging houden (zonder kooi). Als je vragen hebt, stel ze gerust! Of trap me naar het goede forum waar ik vragen kan stellen over de to-be inrichting van het nieuwe aquarium, want er moet toch een plant zijn die goudvissen overleeft... Toch?
Alvast bedankt!
