Ik, als vakidioot, bekijk het vanuit een ander oogpunt.
De werking van CO2 in planten wordt sterk beïnvloed door het enzym RuBisCo, dat verantwoordelijk is voor de vastlegging van CO2 tijdens fotosynthese. Het aanmaken en reguleren van dit enzym kost de plant veel energie, waardoor de plant de hoeveelheid enzym zorgvuldig afgestemd op de omstandigheden.
Wanneer gedurende langere tijd weinig/geen CO2 beschikbaar is tijdens de fotosynthese, reageert de plant door de fotosynthese activiteit te verlagen en bestaande enzymen minder actief te maken. Dit voorkomt energieverlies, maar beperkt de groei.
Als de CO2 waarden na een waterwissel plotseling weer stijgen, kan de plant de activiteit van RuBisCo opnieuw verhogen. Dit gebeurt vooral via regulatie van bestaande enzymen en pas op langere termijn via aanpassing van de enzymproductie.
Gezonde planten kunnen dergelijke schommelingen meestal goed opvangen. Planten die verzwakt zijn, hebben minder energie en reserves, waardoor CO₂-schommelingen tijdens het assimilatieproces tot groeivertraging of zelfs schade kunnen leiden.
Daarom vind ik een waterwissel het meest efficiënt als de plant niet meer bezig is met assimilatie.
