Tijd voor een update.
🙂
Totaaltje van de goudvissenbak (500 L). Scherpe foto's proberen te krijgen heb ik maar opgegeven.
😛 In het verleden vond ik de bak wat mooier ogen, met alle planten erin en zo. Maar die werden allemaal gesloopt uiteindelijk... De inrichting is nu vooral functioneel, met veel schuilplaatsen voor de beesten.
Huidig bestand:
- 9 Carassius auratus (ik ben gestopt met nieuwe kopen hoor
)
- 6 Corydoras leopardus
- 5 Crossocheilus langei
- 5 Misgurnus anguillicaudatus
- 4 Garra flavatra
- 2 Agamyxis pectinifrons
- 1 Megalechis thoracata
- 1 Hoplosternum punctatum
Ik probeerde de siamezen te fotograferen, en kreeg de goudvissengang er gratis bij. Zo werkt dat een beetje in deze bak.
😀
De grootste goudvis is best fors geworden. Ze zit nu op 19 à 20 cm en lijkt daar in de buurt te stabiliseren. Op een gegeven moment vraag je je wel af wanneer een vijver beter is...
😉 Al ben ik nog steeds van mening dat goudvissen niet per definitie vijvervissen zijn. De groeipotentie verschilt erg per individu.
De nieuwste aanwinst: 5 weather loaches (Misgurnus anguillicaudatus) in verschillende kleuren. Het zijn nu nog vliegende wormpjes, maar het worden als het goed is vliegende hotdogs.
😉 Leuk, vrolijk rondzwemmend spul. Heel actief.
Kwikwi en mini-kwikwi trekken vaak samen op.
🙂
Er zitten in de bak ook nog twee kamdoornmeervallen. Ze laten zich zo weinig zien dat foto's maken er niet echt bij is. Meestal zie je maandenlang niets van ze, hooguit hangt er een staart uit een holletje. Ze hebben een interessante overlevingsstrategie: ze blijven maanden achtereen heel stil op dezelfde plek zitten (of keren daar in ieder geval na elke nacht terug) en eten al die tijd niets. Een soort "suspended animation". Daar kan wel een half jaar of langer overheen gaan. Dan volgt een periode van volvreten, een aantal weken. Komen ze tevoorschijn bij het voederen. En daarna verdwijnen ze weer een tijd. Heel apart. Laatst deed ik een grote waterwissel waardoor hun holen droog kwamen te staan en ja hoor, daar waren ze weer. Ze leefden blijkbaar nog. 😏 Alleen keken ze niet zo blij...
Hier de Rio 300. Een soort strafkolonie waar de moeilijke vissen in komen. :'-) Plus wat zwaarddragers om de restjes op te ruimen van die andere bewoner, het schildpadje.
Ik heb laatst nog geprobeerd de boel wat op te leuken met wat planten, een beetje tegen beter weten in. Helaas bleken die niet zo schildpad-proof; de ene na de andere stam wordt omgezaagd. Het idee was leuk...
Bestand:
- 4 Xiphophorus hellerii
- 1 Cichlasoma dimerus
- 1 Synodontis robbianus
- 1 Garra sp.
- 1 Sternotherus odoratus
Tot een aantal maanden geleden zat ook die andere boef er nog in, de Geophagus brasiliensis. Maar hij was wel erg groot geworden en besloot na 2 jaar samenleven ineens dat de schildpad niet meer welkom was. 👎 Waarop meneer zelf de deur werd gewezen. Hij is bij een andere liefhebber in een veel ruimere bak terechtgekomen, dus dat is mooi opgelost. Al vond ik het wel een tof beest.
Dit is Gary de garra. Onder de vissen beter bekend als "scary Gary" omdat hij nogal opvliegend is. Zijn andere bijnaam is Gary Houdini; het is hem meerdere keren gelukt om een reis te maken door de afvoer van de bak, het bioloog in.
😛 Die heb ik beter moeten beveiligen.
Hier hebben we Brutus, de cichlide, en eronder een zeldzaam beeld van de Synodontis robbianus. Die is vrij schuw en komt normaal gesproken niet in het volle licht. Dit keer besloot hij eens mee te werken aan een snelle shoot.
😉
Beide zijn niet super agressieve dieren, maar wel te "assertief" voor in de andere bak. De combinatie met de schildpad gaat eigenlijk super. Iedereen weet z'n plek.
Ik heb 3 maanden geleden 6 zwaarddragers gekocht om te helpen met opruimen. De schildpad slingert met eten namelijk vrij veel vuil door de bak... Het was even de vraag of dat goed zou gaan, maar het lijkt er nu wel op dat de combinatie werkt. Ongeveer. Laten we even negeren dat de eerste dag 1 zwaarddrager te interessant werd gevonden en dat laatst een andere niet goed oplette toen Schillie wild naar het eten aan het zoeken was dat hij zocht, en daarbij alleen die suffende zwaarddrager aantrof.... 🙊
Desondanks lijken de visjes totaal niet bang te zijn voor de schildpad. Ze komen bij hem zitten in zijn hol en de garra maakt zelfs wel eens ritjes op zijn schild. ^^
Op het verlanglijstje staat om die Rio 300 een keer te upgraden. Eerst eens die geldboom zien te vinden.
Last and least, mijn (ahum) grote trots en meest oogstrelende plek in het huis...... de Rio 240. Ik probeer daar wat slakken in te kweken voor de schildpad. Zitten o.a. plantjes in die ik uit de vijver van de Efteling heb gehaald.... hehehe.
Dat vinden ze vast niet erg! En lelijker dan mijn bak nu is, kan toch niet. (Maar ik vermoed dat die algen het niet geweldig zouden doen, aangezien het licht maar zwak brandt.)
