Waar ik écht kribbig om kan worden is die verzuchting: "Ohhh, die jeugd van tegenwoordig. Willen niks, doen niks".
Onzin!
Klinklare nonsens.
De jeugd wil best.
Graag zelfs.
Túúrlijk is er een gedeelte dat niets doet en wil.
Maar die groep is er altijd geweest.
Ik zie in mijn werk als docent dagelijks dat als je ze op de juiste wijze prikkelt, uitdaagt, laat zien waaróm ze bepaalde dingen moeten leren, ze de stof gretig tot zich nemen.
Uitzonderingen daargelaten, uiteraard.
En ja, ze zeggen wel eens "je" of "Menno" ipv U en meneer tegen me.
So what?
C'est le ton quit fait le musique.
Het is de toon die de muziek maakt.
Als ze écht direspectvol naar me worden is dat voor mij slechts een signaal dat er iets niet goed gaat.
Er een probleem is.
"Er zijn geen moeilijke kinderen, er zijn slechts kinderen met moeilijkheden" las ik toevallig gisteren.
Als je ze meeneemt in de zoektocht naar de reden achter de uitbarsting, ze serieus neemt, moet je eens kijken wat er gebeurt.
Heel wat anders dan sommige volwassenen die hogelijk op hun pik getrapt zijn als je geheel per ongeluk ( want dat is vaak zo) een scheetje laat die stinkt.