Ik zie wel dat nekoneko dingen achterstevoren aanpakt:
eerst het beest kopen,
dan pas uitzoeken wat voor soort het beest het is en wat het nodig heeft
en dan bedenken dat ie dat helemaal niet in huis heeft / de mogelijkheden niet heeft / de moeite niet wil doen.
De meeste mensen maken die fout ooit wel eens een keertje in hun leven- leren er van en doen het niet nog een keer.
Midas Dekkers schreef het al:
"de leeftijd van een kind is omgekeerd evenredig met de grootte van de dieren die het prefereert"
Bijna alle kleuters vinden hele grote dieren helemaal geweldig,
tegen de tijd dat ze de basisschoolleeftijd hebben stappen ze vaak over van walvissen, olifanten en tijgers naar de meer hanteerbare honden, katten, konijnen etc.etc..
En pubers willen graag spectaculaire beesten... gelukkig voor die dieren hebben de meeste pubers ouders die daar niet in trappen. (Omdat het vaak maar een fase is - als het blijvend is, dan doe je die dingen maar als je ouder bent)
ik zou zeggen: nekoneko - koop een jaar lang geen beesten, maar besteed dat jaar om je dieren die je in leven wilt houden een passend goed huis te geven (bij jou thuis of bij een ander).
zoek van alles wat je al hebt de latijnse naam op,
maak zelf een caresheet voor ieder individu (want van copy-pasten leer je geen zak)
en zorg dat het dier de juiste verzoring krijgt.
Je hebt b.v. de Epipedobates tricolor.
Er zit geen dendrobatus in hun naam, en dendrobatus is geen latijn voor "kikker".
Dit soort uitspraken doen/ namen maar half goed gokken - dan lijkt het alsof je eigenlijk geen ruk om je dieren geeft.
En als ik zo zie hoe je er mee om gaat...
al 7 jaar een vis hebben waarvan je niet eens weet wat ie eet!!
Natuurlijk is er niets mis met het leuk vinden om een groot beest in huis te hebben - maar je moet er wel goed voor kunnen en willen zorgen.
En dat laatste mis ik wel in je verhalen tot nu toe.
.
.
