Sterkte ermee ik weet er helaas alles van, maar met mij is het goed gekomen dus er is altijd hoop👍
Gaat ook wel goed komen, maar het begin was even compleet verkeerd binnen de hulpverlening.
Mijn PTSS kwam pas na een paar jaar na de gebeurtenissen en op dat moment begon mijn ASS ook extreem in te grijpen met onrust. Uiteindelijk een psychiater die doorkreeg dat er iets heel anders speelde (eerste behandelaars dachten aan schizofrenie), dus vroeg aan mij om eens los te gaan met muziek en alles uit te leggen tijdens het creëren van mijn verhaal en beleving op dat moment (mocht toen een nacht los gaan via mail). De volgende dag stond de hulpverlening bij mijn huis met medicatie om mij tot rust te brengen omdat ik eindeloos door bleef gaan en het absurt begon te worden en te extreem dat ik niet meer kon stoppen. Het stond op dat moment al vast dat er sprake was van zeer duidelijke autisme en die week nog een zooi onderzoek ter bevestiging voor de administratie.
Eenmaal dat gehad hebbende kwam ik bij een arts binnen die psychiatrie terecht i.v.m. klachten over kleuren en of hij daar eens zijn blik op wou werpen vanuit het autisme team. Doordat men toen wist dat ik autisme had werden de vragen compleet anders gesteld en vertelde ik pas dingen die er toe deden voor onderzoek. Die middag kreeg ik direct te horen dat ik zo snel mogelijk naar een neuroloog moest i.v.m. epilepsie. Dikke maand later een half uur bij de neuroloog en 10 minuten later medicatie in handen voor epilepsie en was binnen ene weekje of 5 ineens grotendeels van mijn kleuren af. Maar alles ging mis omdat ik niet vertelde dat ik ook begon te schokken midden in de nacht en bijten, plassen en etc. Er is nooit naar gevraagd dus gaf ook nooit dat antwoord en wist zelf niet dat ik epilepsie had omdat ik het al mijn hele leven heb en alleen de kleuren de grootste pest waren voor mij; eerlijk gezegd dacht ik ook telkens aan psychoses of iets omdat je iets ziet wat er niet hoort te zijn.
Door de onderzoeken zien ze ineens dat je allemaal wonden hebt op je huid en dat het een vorm van psoriasis is met zware ontstekingen waar ik maar niet vanaf kan komen die om de haverklap weer opspelen (laatste weken weer heel erg geworden op voeten en benen). Ik schaamde mij er voor dus sprak daar ook nooit over en zag het nut er niet van in. Maar de ontstekingen en koorts lokken weer epilepsie uit dus kom je in een spiraal terecht. Vervolgens weer erg onrustig aan het worden en de ASS wat erger begint te worden en achteraf gezien de Xanax voor PTSS en etc wat al lang niet meer goed werkte door gewenning dus alles stapelt op.
Tussentijds nog even mijn meisje die opbelde in de jaren daarvoor en vertelde dat ze uit de bus viel en 5 dagen later vrijwel volledig verlamt was door een zware operatie van een ruggenmerg tumor. Ze zou nooit meer kunnen lopen en was opgegeven bij het revalidatie centrum na 8 maanden intern en kon dat niet accepteren, dus alles op alles om haar te laten lopen (wat gelukt is) maar ondertussen baan, huis, spaargeld, vrienden en alles weg; en daarna was zij ook weg.
Op een gegeven moment trekt de hulpverlening alles overhoop en blijkt er een brief te zijn van tig jaren geleden waar ik 11 was en onderzoek is gedaan naar epilepsie, er is vervolgens een brief verstuurd die nooit is aangekomen voor het bijhouden van een dagboek. Aangezien ik maar 11 was en slechts "hersen dokters" zag die vroegen wat er anders aan mij was, maakte ik de connectie daarna dat ik in mijn hersenen ziek was en ben dat voor de buitenwereld ook zo gaan leven. Het paste prima in het plaatje omdat door ASS ik toch al raar was achteraf gezien. Nadeel is dat ik ergens een jaar daarna op een nacht besloten heb 1 persoon voor de buitenwereld te hebben die "gek" is en 1 persoon die in mijzelf zat en vroeg of laat het tegendeel zou laten zien. Helaas is dat te ver gegaan en is de ander persoon in mij een eigen leven gaan volgen met alles er op en er aan, dus je leeft in een grote leugen op den duur. Vervolgens komt alles nog even ter sprake van mishandeling en zooi wat op papier staat bij het ziekenhuis en de politie dus brokkelt je hele gemaakte wereld af.
Ik kwam ook steeds verder in de problemen toen ik uit huis ben gegaan, binnen no time een leuke baan en een jaar verder met een MAVO tussen mensen werken die allen universitair zijn afgestudeerd op rechten. op je 21e een huis kopen en dure auto en etc. Maar door geen diploma te hebben kon ik niet in de loonschaal komen en kreeg maar toelages en etc om te compenseren. Op een gegeven moment komt een manager er achter dat ik systemen kon manipuleren en kreeg dan elke dag ene lijst met "werkzaamheden" volgens de "regels" maar je mag er dan met niemand over praten en krijgt gewoon een leuke bonus extra.
Pas een aantal jaren weet ik wat er allemaal speelt en flipte in het begin omdat ik niet meer wist wie ik was zonder epilepsie en de kleuren, alles stort dus in en werd een losgeslagen kanon op dat moment met justitie en alles erbij aan trammelant. Vervolgens denkt men nog dat je ondertussen een zwaar alcoholverslaafde bent geworden met zware verwaarlozing en net niets kunt. Krijg je een OGGZ medewerker die aanhoudend bij je deur blijft komen en niet stopt dus laat je die maar binnen op den duur en valt er nog meer in duigen omdat dan ineens blijkt dat alles schoon, mooi en luxe is. Eindeloos veel mooie projecten doe van reviseren van versnellingsbakken, aangeleerd programmeren, studie psychologie aan de uni deed, astronomie, overal papier ligt met ingewikkelde dingen van berekeningen en etc etc. Zien ze chemicaliën in je huis en met 1 verkeerde uitspraak ben je ineens een "gevaar" en krijg je bezoek aan de deur dat mijn handelingen en zoektochten op internet bijgehouden worden en dat je moet opletten met wat je doet omdat ze anders de boel in beslag gaan nemen.
Gelukkig is een jaartje geleden er overleg geweest tussen alle instantie's (gemeente, politie, hulpverlening en etc.) en is aangegeven dat ik niets meer moet aan behandeling of wat dan ook en geheel vrij spel heb in wat ik wil en maar moest aangeven wanneer ik er aan toe was en wat ik dan wou. Ik heb eerst gevraagd om medicatie wat helemaal mis is gegaan in het begin en waar ik stug een half jaar mee door heb gezet omdat ik wou dat het werkte maar kreeg heftige epilepsie daarvan. Vervolgens even gekeken naar wat kan werken en relatief veilig was dus vroeg Xanax maar moet dat dan zelf betalen en het ging ineens binnen een paar weken extreem goed, geen angsten meer die extreem waren, naar buiten kunnen gaan zonder problemen, boodschappen doen zonder koptelefoon of laat in de avond, maar helaas blijk ik nu gewend te zijn aan het middel. De laatste maanden waren al niet lekker en zat echt te zoeken naar een nieuwe hobby waar ik alles in kwijt kon van ziekelijke berekeningen als ik dat zou willen, techniek en natuur dus aquariums was iets wat perfect paste bij mij gezien 30 jaar vissen en vijvers te hebben gehad maar liep al op mijn einde de laatste tijd.
Afgelopen twee weken ging het pas heel hard achteruit met hevige zelfmoord gedachten en vandaag besefte ik ineens dat ik direct naar de huisarts moest omdat ik rare onbewuste voorbereidingen aan het doen was. Ik ben er gelukkig op tijd bij naar mijn idee omdat ik merkte dat de gedachten niet klopte en logisch waren.
Voor nu maar extra medicatie om rustig te blijven met de hoop weer beter te slapen (en genoeg energie om dingen af te maken), dan de behandeling en zal daar wel weer wat anders krijgen wat zwaarder gaat worden omdat je dan wellicht pas echt "doordraait". Ik heb mij wel voorgenomen om absoluut eerlijk te zijn of het nu leuk is of niet, en als men het niet prettig vind dan zijn het te zwakke behandelaars en moeten ze maar een betere vinden.
Beetje persoonlijk allemaal, maar boeie.... Ik blijf hier toch wel jaren op het forum dus dan weet de oude garde direct wie ze in huis hebben. Dit hele verhaal is dus ook grotendeels de reden dat ik alles zelf wil uitzoeken en testen omdat ik anders niets meer heb om mij in te verdiepen en domweg aannemen alle plezier er uit gaat halen voor mij.
Allermooiste nummer wat er maar bestaat voor mij om mijn verhaal te voelen:
Gaat dus een half jaar zonder auto worden en kan dan ook niets meer ophalen aan aquariums. Er is 1 voordeel, ik kan hem nu technisch gezien even verder aanpassen en intern afbouwen als campertje. Verder pak ik wel een quad als vervoer omdat dat domgevoeg wel mag volgens de wet.. Gelukkig is die al aangepast en watergekoeld inmiddels dus kan die wel lekker vooruit (kracht).
Het moment wanneer je tijdens het schoonmaken van een aquarium in de modder een garnaal en twee baby guppen tegenkomt die leven.... Gelukkig nog een extra opvangbak staan waar ze nu in zitten maar er zit geen pomp of verwarming op.... (zitten wel planten in tijdelijk), temperatuur is net boven de 18 graden gemiddeld dus het moet maar even voor nu, kan ze niet in de kweekstelling gooien.