- Lord of the rings kon kijken en tegen de tv kan praten (ja, dat is een ding dat ik doe) zonder dat iemand met zijn ogen achter me op de bank zit te rollen "hoe ongeloofwaardig dat allemaal wel niet is" (het is een fantasy serie, het hele punt is dat het de fantasie stimuleert).
- Dat ik tegen mijn Home-system kan grappen "lumos!" (en dan gaan de lampen aan!) of "STUPIFY!" zonder een "kinderachtig"-zucht als je met google in een rollenspel verwikkeld raakt.
- Dat ik met een konijn op schoot en ogen als schoteltjes naar een Engelse (of Koreaanse) period-drama kan kijken zonder "URRGGGGHHHH, waarom kijk je die sappy zooi?!" naar m'n hoofd geslingerd krijg (Obviously, om iets wat ik mis in mijn leven aan te vullen).
- Dat ik mee kan krijsen met U2 (Bono zit in Sing 2!!) zonder dat iemand woest naar de radio loopt (of nog erger, google aanspreekt terwijl je het harstikke naar je zin hebt) om een ander nummer op te zetten want U2 is toch "drek van de onderste regionen" (nee, dezelfde softrock playlist van 25 nummers op repeat is stimulerend, helemaal waar
, en even serieus, hoe gil je "ELEVATION! WOOOH!" niet mee...?!).
- Dat ik gewoon kan rocken op K-pop zonder commentaar dat boybands geen bestaansrecht meer hebben (heeey! Rude much...)
- Dat je geen nerd genoemd wordt als er een nieuwe manga binnenkomt voor je boekenkast... Ouran High School Academy is compleet! YAAAAY! Na 4 jaar zoeken naar deel 10! (Zijn boekenkast bestaat uit reis en lesboeken geerfd van z'n overleden vriendin waar hij nooit iets mee wil doen, ik lees de mijne tenminste nog eens).
- Dat je in je Stampertje pyjama met je Pua knuffel onder je Mulan deken naar Frozen II kunt kijken om "When I'm Older" van Olaf woord voor woord mee te zingen zonder een "wanneer wordt je eens volwassen?" te krijgen via de app/erover moet liegen om geen nare opmerkingen te horen. Tenzij het over Stitch gaat want, ik verwijs even terug naar het vorige punt, "de ex" was er helemaal gek mee.
- Dat je niet meer hoeft te verdedigen waarom je een visglas hebt (vissen zijn niet saai!) of konijnen (BIJT HEM IN ZIJN ENKELS DARIA!), want een hond is toch veel leuker! (op een flat 13 hoog achter. De hondenrassen die ik leuk vind zien me aankomen).
Dat besef... Dat iemand eventjes haarfijn achter je aangooide dat "je voor altijd alleen zult zijn omdat niemand je wilt", hoe intens gemeen dat wel niet was... En hoe het je eindelijk niets meer doet. Hoe die hele relatie aan elkaar hing van gaslighting terwijl de ene na de andere persoon (en dier) in je persoonlijke kring het leven liet en er geen enkele compassie was daarvoor "want voor hem was het allemaal veel erger". Dat besef, hoe intens opgelucht je kunt zijn door 1 persoon gewoon bij kop en kont te pakken en zo je leven uit te schoppen "ook al ben je daarna maar weer gewoon alleen" waar ik vandaag even fijn aan herinnerd werd door een (on)gelukkig getrouwde nicht met 2 kinderen die ik normaal nooit spreek maar die ineens boven kwam drijven. En tegen die persoon zei ik dus heel trots: "Beter alleen met mn kids en blij, dan samen, eenzaam en doodongelukkig!" En vervolgens de was in de wasmachine mikken terwijl je "Grote wasjes, kleine wasjes" van Trafasi neuriet, gloeiend hete ramyeon maken waar de gemiddelde Hollander z'n smoelwerk aan brandt van de pepers en straks de playstation opstarten om een rondje Lets Dance te doen voor de cardio (dat is nog zwaar!). Kon toen ook niet zonder gezeik met meneer de Zeer Mannelijke Dominante Man
![Sick :sick: :sick:]()
Rare liedjes zingen? Kruiden?! BEWEGING?!!!