Ik weet het wel, ze zijn er overal om je heen. Bah, stelletje eikels. Een foute en lelijke handeling, het was gewoon niet nodig, een lelijke streek die ze uithaalden. Het maakt dat ik hier iets moet opschrijven waar ik een nare smaak aan over heb gehouden. In de middag mag ik graag even wandelen, een pittig looptempo voor een kilometerje of zes, zeven. Zo ook nu vandaag. Maar ben ik nog maar net op weg valt er een eikel om mijn hooft. Een gevoelig tik, echt waar. Vermoedelijk dat er wel een bult op zal komen zo van het formaat van die gevallen eikel. Je zou toch zeggen dat een beetje uitkijkende eikel wel een ander plek kan vinden om te vallen, maar nee, even wachten met vallen... nog even.... ja! Hoppa een treffer, hahaha! Niks hahaha! Er was ruimte zat om te vallen! En als je beslist juist die plek had uitgezocht om te vallen dat had het volstaan om even de wachten, een fractie van een seconde gezien mijn looptemp, met dat vallen. Of iets eerder, dat had ook gekund, een beetje eikel kan dat best wel bepalen. Bah, eikel!
